โลกเรานั้นมีสัตว์ต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสัตว์ที่ดูดุร้ายน่ากลัวหรือจะเป็นสัตว์ที่น่ารักน่ากอดที่น่าเอ็นดูจากการกระทำหลายๆอย่างของพวกมัน
รูปที่ 1. แพนด้าแดงยืนด้วยขาหลัง 2 ข้างเพื่อขู่ศัตรู (อ้างอิง: Dailymail)
นี่คือแพนด้าแดง (Red Panda) ที่น่ารักเป็นสิ่งมีชีวิตเพียงชนิดเดียวในตระกลูไอลูริดี (Ailuridae) ซึ่งชื่อของพวกมันอาจจะทำให้คุณคิดว่าญาติสนิทของแพนด้ายักษ์ (Giant Panda) แต่จากการศึกษาพบว่าพวกมันน่าจะความสัมพันธ์อย่างใกล้ชิดกับพวกพังพอน แรคคูน และสกั๊งค์มากกว่า
แพนด้าแดงสามารถระบุได้ง่ายด้วยสีขนสีแดงก่ำอันเป็นเอกลักษณ์ ซึ่งทำหน้าที่เหมือนอำพรางภายในร่มไม้ของต้นสน ซึ่งกิ่งก้านถูกปกคลุมไปด้วยตะไคร่น้ำสีน้ำตาลแดงและไลเคนสีขาว พวกมันมีหัวกลมขนาดใหญ่และจมูกสั้นที่มีใบหูแหลมขนาดใหญ่ ใบหน้าของพวกเขาเป็นสีขาวที่มีเหมือนรอยน้ำตาสีน้ำตาลแดงที่ทอดยาวจากดวงตาถึงมุมปาก ซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจจะมีวิวัฒนาการขึ้นมาเพื่อป้องกันไม่ให้แสงแดดเข้าตา หางของพวกมันเป็นวงแหวนสีแดงและวงแหวนสีขาวสลับกันไป
แพนด้าแดงมีขนที่หนานุ่ม มีหางยาวเป็นพวงช่วยให้รักษาสมดุลและปกป้องพวกมันจากความหนาวเย็นและลมแรง ขนหนาแน่นคลุมเท้าอย่างสมบูรณ์ซึ่งมีนิ้วเท้า 5 นิ้ว แยกจากกันและมีกรงเล็บแบบกึ่งหดได้ โดยทั่วไปแล้วแพนด้าแดงที่โตเต็มวัยจะมีน้ำหนักระหว่าง 3.6 ถึง 7.7 กิโลกรัม และมีความยาว 56 ถึง 62.5 เซนติเมตร รวมทั้งมีหางยาว 37 ถึง 47.2 เซนติเมตร พวกมันอาจจะมีอายุยืนยาวได้ถึง 23 ปี แต่พวกมันจะมีอาการเจ็บป่วยเมื่ออายุประมาณ 12 ถึง 14 ปี และตัวเมียจะไม่ผสมพันธุ์หลังจากอายุ 12 ปี แต่ตัวผู้ยังคงสามารถสืบพันธุ์ได้
รูปที่ 2. แพนด้าแดงกินใบไผ่ การใช้หางเพื่อป้องกันความหนาวเย็น การปีนลงต้นไม้กับอุ้งเท้ากับกรงเล็บ (อ้างอิง: Canva, Redpandanetwork)
แพนด้าแดงจัดว่าเป็นสัตว์กินเนื้อ แต่พวกมันส่วนใหญ่จะกินไผ่ประมาณ 95% ของอาหารพวกมัน โดยจะเลือกกินเฉพาะปลายใบไผ่ที่มีคุณค่าทางโภชนาการมากที่สุดหรือลำต้นอ่อนหรือหน่อไม้ ซึ่งพวกมันย่อยได้เพียง 24% ของใบไผ่ ที่กินเข้าไปเท่านั้น ซึ่งหมายความว่าแพนด้าแดงจำเป็นต้องกิน 20-30% ของน้ำหนักตัวในแต่ละวันและพบว่าพวกมันจะกินใบไผ่ประมาณ 20,000 ใบต่อวัน อีกทั้งยังกินรากหญ้าที่อุดมสมบูรณ์ ผลไม้ที่ร่วงหล่น แมลง ด้วง นกและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขนาดเล็กบ้างในบางครั้ง
แพนด้าแดงอาศัยอยู่ในพื้นที่สูงในป่าเขตอบอุ่นที่ระดับความสูง 2,200 ถึง 4,000 เมตร ที่ที่มีต้นไผ่แฝงอยู่ ในเทือกเขาหิมาลัยและภูเขาสูงอื่นๆ มีตั้งแต่ภาคเหนือของพม่าไปจนถึงมณฑลเสฉวนตะวันตกและมณฑลยูนนานของจีน นอกจากนี้ยังพบในถิ่นที่อยู่ที่เหมาะสมในเนปาล อินเดีย ทิเบต และภูฏาน แต่ส่วนใหญ่แล้วมักจะพบมากในประเทศจีนและพม่า ในขณะที่ฤดูหนาวมีหิมะปกคลุมแพนด้าแดงสามารถอยู่เฉยๆและเข้าสู่สิ่งที่เรียกว่าการจำศีล (Torpor) โดยพวกมันจะใช้หางพันรอบตัวเองและเข้าสู่การนอนหลับสนิท ลดความต้องการเมตาบอลิซึม และลดทั้งอุณหภูมิภายในและอัตราการหายใจ
ในการศึกษาในปี ค.ศ. 2009 ในวารสารวารสารกรรมพันธุ์ (The Journal of Heredity) นักวิจัยพบว่าแพนด้าแดงชอบน้ำตาลเทียม (Artificial Sugars) มากกว่าน้ำปกติหรือน้ำหวานตามธรรมชาติ นั่นทำให้พวกมันเป็นสายพันธุ์ที่ไม่ใช่ไพรเมต (Non-Primate) เพียงชนิดเดียวที่รู้กันว่าสามารถรับรสหวานจากแอสพาเทมได้ (Aspartame) ความสามารถที่แต่ก่อนเคยคิดว่ามีเฉพาะไพรเมต ลิง และมนุษย์ในโลกเก่านั้นที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว
จากการที่แพนด้าแดงยืนด้วยขาหลัง 2 ข้างและทำตัวตรงแล้วชู 2 ขาหน้าขึ้น แม้ว่าอาจจะดูน่ารักแต่จริงๆแล้วนี่เป็นกลไกป้องกันตัว เนื่องจากแพนด้าแดงมักจะยืนขึ้นเพื่อให้ดูตัวใหญ่ขึ้นเมื่อถูกยั่วยุหรือถูกคุกคาม พวกมันยังจะเปล่งเสียงคำรามที่ดังที่สุดของพวกมันและหากพวกมันถูกกดดันหรือถูกต้อนจนมุม พวกมันอาจจะป้องกันตัวเองด้วยกรงเล็บที่แหลมคมหรือปล่อยกลิ่นเหม็นจากต่อมกลิ่นของพวกมัน ดังนั้นหากคุณเคยเห็นแพนด้าแดงยืนอยู่ คุณอาจจะต้องการรักษาระยะห่างเพื่อให้พวกมันรู้สึกปลอดภัยว่าไม่ได้โดนคุกคาม
แพนด้าแดงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่บนต้นไม้และไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อให้เคลื่อนไหวได้อย่างมีประสิทธิภาพบนพื้นดิน มีกรงเล็บที่แหลมคมและเป็นหนึ่งในสัตว์ไม่กี่ชนิดที่สามารถปีนลงต้นไม้โดยเอาหัวลงก่อน แพนด้าแดงนั้นกระฉับกระเฉงตลอดทั้งวัน แต่จะเคลื่อนไหวมากที่สุดในเวลาช่วงเช้าและค่ำ โดยเฉลี่ยแล้ว พวกมันใช้เวลาประมาณ 45% ของวันในการตื่นและมีแนวโน้มที่จะกระฉับกระเฉงมากขึ้นในอากาศที่หนาวเย็นกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูผสมพันธุ์ในฤดูหนาว
อ้างอิง: Nationalzoo, Redpandanetwork
