ในอวกาศนั้นมีดาวเคราะห์ต่างๆมากมาย นักดาราศาสตร์ได้พยายามส่องกล้องค้นหาดวงดาวต่างๆเหล่านั้นในจักรวาล ซึ่งเมื่อมีการค้นพบดวงดาวเกิดขึ้นก็มักจะมีการตั้งชื่อในทางวิทยาศาสตร์และตั้งชื่อเล่นตามบุคคลที่ค้นพบ แต่ก็มีบางดาวที่ตั้งชื่อตามสิ่งที่เป็นเหมือนกับแรงบันดาลใจ
ดาวลูซี่ (Lucy) หรือ BPM 37093 ดาวแคระขาวที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 4000 กิโลเมตร โดยข้างในของดาวดวงนี้อาจจะเป็นเพชร (Diamonds) ตามธรรมชาติที่ใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยค้นพบมา ซึ่งถูกค้นพบโดยนักดาราศาสตร์ที่ศูนย์ดาราศาสตร์ฟิสิกส์ฮาร์วาร์ด-สมิทโซเนียน (The Harvard-Smithsonian Centre for Astrophysics) ในปี ค.ศ. 2004 โดยที่มาของชื่อเล่นได้แรงบันดาลใจมาจากเพลงลูซี่บนท้องฟ้ากับเพชร (Lucy in the Sky with Diamonds) ของวงเดอะบีทเทิลส์ (The Beatles) ในปี ค.ศ. 1967 ซึ่งเพลงนี้ได้รับแรงบันดาลใจจากภาพที่วาดของจูเลียน (Julian) ลูกชายของจอห์น เลนนอน (John Lennon) นักร้องนำของวง โดยเพลงนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ท่ามกลางดวงดาวที่เปล่งประกายราวกับเพชร
ซึ่งขนาดของเพชรนั้นอาจจะมีขนาดถึง 10,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000,000 หรือ 1 หมื่นล้านล้านล้านล้านล้านกะรัต (10 billion trillion trillion carats) ซึ่งทำให้มันเป็นเพชรตามธรรมชาติที่มีขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยค้นพบ มันส่องสว่างมากจนสามารถมองเห็นได้จากกลุ่มดาวคนครึ่งม้าหรือเซนทอรัส (Centaurus) ซึ่งอยู่ห่างจากเราเกือบ 50 ปีแสง นักวิทยาศาสตร์ได้ระบุว่าดาวฤกษ์ขนาดยักษ์ที่กำลังจะตายนี้มีพื้นผิวที่ได้ตกผลึกเป็นเพชรอย่างสมบูรณ์ ซึ่งดาวลูซี่นั้นมีขนาดเล็กกว่าโลกแต่ใหญ่กว่าดวงจันทร์ของเรา
ในตอนแรกนักดาราศาสตร์ที่ค้นพบที่ศูนย์ดาราศาสตร์ฟิสิกส์ฮาร์วาร์ด-สมิทโซเนียนในปี ค.ศ 1992 ได้ระบุว่าดาวดวงนี้เป็นเพียงก้อนของคาร์บอนที่ตกผลึกเท่านั้น ต่อมาพบว่าดาวลูซี่มีออร่าเป็นจังหวะเนื่องจากอุณหภูมิของแกนกลางของมันลดลงต่ำกว่า 6,600 องศาเซลเซียส จากนั้นนักวิทยาศาสตร์ได้ศึกษาสเปกตรัมความถี่ของดาวฤกษ์เพื่อหาองค์ประกอบของมัน โดยใช้กระบวนการที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่ที่เรียกว่าศาสตร์แห่งการไหวของดาว (Asteroseismology) ที่เป็นการศึกษาการแกว่งของดาวฤกษ์ ทำให้นักดาราศาสตร์ทราบเกี่ยวกับโครงสร้างภายในของดาวดวงนี้ที่แกนกลางของดาวกลายเป็นเพชร ซึ่งเป็นกระบวนการที่คล้ายกับที่นักธรณีวิทยาศึกษาในส่วนใต้พื้นดินของโลกระหว่างที่เกิดแผ่นดินไหวและปรากฏการณ์ทางธรรมชาติอื่นๆ การศึกษาวิจัยอย่างต่อเนื่องแสดงให้เห็นว่าหลังจากนั้นหลายปีที่ทำให้เกิดปฏิกิริยากับแกนคาร์บอน ทำให้มวลนิวเคลียร์เกือบ 90% ของดาวลูซี่ได้ตกผลึกเป็นเพชร
อาบิจีท บอร์คาร์ (Abhijeet Borkar) นักดาราศาสตร์ฟิสิกส์และนักวิจัยอวกาศกล่าวว่า ดาวแคระขาวเป็นเศษซากของดาวฤกษ์ที่ตายแล้วและสีที่มีความหนาแน่นสูงเป็นพิเศษประกอบด้วยคาร์บอนและออกซิเจน เมื่อเวลาผ่านไปหลายพันล้านปี แกนกลางที่ร้อนจะเย็นตัวลงในที่สุด ทำให้ธาตุของเหลวกลายเป็นของแข็งและเปลี่ยนจากคาร์บอนส่วนใหญ่ให้กลายเป็นคริสตัล และภายใต้แรงกดดันจากแรงโน้มถ่วงมหาศาลของดาวแคระขาวทำให้กลายเป็นเพชร ซึ่งกระบวนการนี้ค่อนข้างคล้ายกับการสร้างเพชรในโลก
จากหลักฐานที่พบจากเพชรบนโลกและเพชรอนุภาคนาโน (Nano-Diamonds) ที่พบในตัวอย่างของอุกกาบาต ทำให้การค้นพบของดาวลูซี่ชี้ให้เห็นถึงความเป็นไปได้ของเพชรที่จะเกิดขึ้นท่ามกลางดวงดาวแห่งนี้ ที่เป็นการสิ้นสุดอายุขัยอันยาวนานของดวงดาวที่น่าทึ่งและอาจจะเป็นไปได้มากที่ดวงอาทิตย์ของเรานั้น อาจจะกลายมาเป็นเพชรตามธรรมชาติในขนาดมหึมาได้ในอีกพันล้านปีข้างหน้าในอนาคต และยังพบดาวแคระขาวที่ตกผลึกคล้ายกัน เช่น PSR J2222-0137 ที่มีอายุ 11 ล้านปี ถูกค้นพบห่างออกไปเกือบ 900 ปีแสง เนื่องจากอุณหภูมิของมัน นักวิทยาศาสตร์ได้ตั้งทฤษฎีว่ามันอาจจะเก่ากว่ากาแล็กซี่ทางช้างเผือก (Milky Way Galaxy) ของเราเสียอีก
แม้ว่าเดอะบีทเทิลส์ที่เป็นแรงบันดาลใจให้ชื่อเล่นของดาวลูซี่ ดาวดวงนี้ได้รับการพิสูจน์แล้วว่ายังมีอีกหลายๆคนกล่าวถึง ตามที่ปรากฏในงานของจิม จาร์มุช (Jim Jarmusch) ผู้กำกับและผู้เขียนบท เรื่องคนรักเท่านั้นที่ยังมีชีวิตอยู่ (Only Lovers Left Alive) ในปี ค.ศ. 2013 แวมไพร์ผู้เป็นอมตะได้พูดถึงเพชรที่มีขนาดใหญ่เกือบจะเท่ากับดาวเคราะห์ที่ส่งเสียงดังขนาดมหึมา และยังในนิยายวิทยาศาสตร์ของจอห์น ซี ไรท์ (John C. Wright) เรื่องนับล้านล้าน (Count to a Trillion) เราก็ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับดาวเพชร (Diamond Star) ซึ่งเป็นการเดินทางสำรวจของมนุษย์ที่เป็นดวงดาวดวงแรกที่ถูกกำหนดให้มุ่งหน้าไปสำรวจ
เมื่อพิจารณาจากจำนวนบทกวี เพลง และภาพยนตร์ที่มีอยู่ เห็นได้ชัดว่าศิลปินต่างหลงใหลในเสน่ห์ของดวงดาวและเพชรตามธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม ก็ยังมีดวงดาวอีกมากมายที่เรายังไม่ได้ค้นพบและไม่แน่เราอาจจะพบดวงดาวที่มีเพชรที่เหมือนหรือใหญ่กว่าดาวลูซี่อีกก็ได้
อ้างอิง: Naturaldiamonds
