ปัจจุบันในทุกๆเช้าของวันทำงาน คนส่วนใหญ่มักจะใช้โทรศัพท์มือถือที่ตั้งเวลานาฬิกาเพื่อปลุกให้ตื่นไปทำงาน สำหรับคนในสมัยก่อนนั้นตอนที่ยังไม่มีนาฬิกาปลุกแพร่หลายก็จะใช้เสียงของไก่ขัน แต่สำหรับคนงานชาวอังกฤษและชาวไอริชในยุคอุตสาหกรรมจะใช้วิธีปลุกที่แตกต่างออกไปเพราะพวกเขาจะใช้บริการของคนที่มีอาชีพรับจ้างปลุกคนให้ตื่นไปทำงาน
ในช่วงศตวรรษที่ 19 ถึง 20 อาชีพรับจ้างปลุกคนให้ตื่นรู้จักกันในชื่อน็อคเกอร์อัพเปอร์ (Knocker-Upper) โดยพวกเขาจะเดินไปตามถนนและปลุกลูกค้าที่จ่ายเงินให้ตื่นไปทันเวลาทำงาน ซึ่งในแต่ละคนก็จะมีวิธีการปลุกที่แตกต่างกันออกไป ไม่ว่าจะใช้ไม้เท้าเคาะ ใช้เบ็ดตกปลา หรืออย่างในกรณีของแมรี่ สมิธ (Mary Smith) เธอจะใช้กระบอกที่มีลักษณะคล้ายกับที่เป่าลูกดอก โดยที่จะใช้กระสุนเป็นเมล็ดถั่วแห้งๆที่เรียกว่าปืนยิงถั่ว (Pea Shooters) ซึ่งจะเดินไปตามบ้านคนงานและยิงไปที่กระจกหน้าต่างของลูกค้าแต่ละคนเพื่อปลุกให้พวกเขาตื่นขึ้น
นาฬิกาปลุกแบบที่ปรับได้นั้นถูกประดิษฐ์ขึ้นในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 แต่พวกมันก็ยังเป็นสินค้าที่ค่อนข้างมีราคาแพงและยังไม่เป็นที่น่าเชื่อถือสำหรับในตอนนั้น ทำให้ในช่วงยุคอุตสาหกรรม พวกคนงานในเหมืองหรือโรงงานที่มีช่วงเวลาในการทำงานที่ไม่ปกติมักจะนิยมใช้บริการน็อคเกอร์อัพเปอร์ในการปลุกให้ไปทำงาน
อาชีพรับจ้างปลุกคนให้ตื่นด้วยการเคาะประตูก็กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วสหราชอาณาจักร ในหลายๆคนที่มีอาชีพปลุกคนให้ตื่นมาเป็นเวลาหลายปี พวกเขามักจะไม่ยอมออกจากบ้านจนกว่าพวกเขาจะแน่ใจว่าลูกค้าได้ตื่นนอนแล้ว
แมรี่ สมิธที่มีอาชีพรับจ้างปลุกคนให้ตื่นได้กลายเป็นที่รักและมีคนใช้บริการปลุกของเธอเป็นจำนวนมาก ในลอนดอนช่วงทศวรรษที่ 1930 จอห์น ท็อปแฮม (John Topham) ผู้ที่ถ่ายภาพเธอขณะกำลังปฏิบัติงาน เขากล่าวว่า จะต้องเห็นแมรี่ปลุกคนงานให้ตื่นไปทำงานในทุกๆเช้า เว้นแต่วันอาทิตย์ โดยเธอนั้นจะตื่นตอนตีสามเพื่อปลุกคนงานให้ตื่นโดยใช้ปืนยิงถั่ว ซึ่งเธอเรียกเก็บเงินค่าบริการ 6 เพนนีต่อสัปดาห์ และในบริเวณที่ใกล้ที่เคียงนั้นก็จะมีชายชราที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 5 กิโลเมตร ซึ่งทำอาชีพรับจ้างปลุกคนให้ตื่นเช่นเดียวกับเธอ แต่จะใช้เบ็ดตกปลาเคาะที่หน้าต่างชั้นบนแทน
ด้วยเสียงยิงถั่วที่กระทบกับหน้าต่างและประตูที่เป็นเอกลักษณ์ของเธอนั้น ทำให้แมรี่เป็นคนปลุกทุกคนตั้งแต่คนขายปลาไปจนถึงนายกเทศมนตรี โดยมักจะเห็นเธอบนถนน ทักทายกับเพื่อนบ้านของเธอและชงชาให้กับผู้คนรวมถึงจอห์นผู้ที่ถ่ายภาพนี้ด้วย หลังจากนั้นต่อมาลูกสาวของแมรี่ก็ได้ฝึกการปืนยิงถั่วแทนเธอ
อย่างไรก็ตาม งานที่ปลุกคนให้ตื่นนั้นก็ต้องรับมือกับคนไม่พอใจที่ไม่อยากลุกขึ้นเหมือนกัน ในปี ค.ศ. 1878 นักข่าวชาวแคนาดาที่เขียนเรื่องฮูรอนเอกซ์โปสิเตอร์ (The Huron Expositor) ได้สัมภาษณ์น็อคเกอร์อัพเปอร์ที่มีชื่อเสียงอย่าง มิซซิสวอเตอร์ (Mrs. Waters) ซึ่งเธอกล่าวว่า สำหรับผู้คนที่ตื่นนอนมาแล้วอารมณ์ไม่ดีนั้นมักจะคำรามหรือเตะสิ่งของต่างๆ ในขณะที่เขาเดินไปที่หน้าต่างเพื่อบอกว่าเขาตื่นแล้ว ซึ่งการตอบสนองแบบนี้ทำให้เขาดูน่าสมเพช แต่ในทางตรงกันข้ามสำหรับคนตื่นขึ้นมาแล้วอารมณ์ดี กลับแสดงท่าทางร่าเริงโดยคุณสามารถได้ยินจากเสียงของฝีเท้าของเขา ว่าเขารู้สึกขอบคุณด้วยซ้ำ ซึ่งการตอบของเขาก็ฟังดูไพเราะและเมื่อเขาพูดกล่าวสวัสดีตอนเช้าแก่คุณ มันเป็นเรื่องที่น่ายินดีจริงเช่นกัน
อาชีพรับจ้างปลุกคนให้ตื่นไปทำงานยังคงดำเนินต่อไปในบางส่วนของสหราชอาณาจักรจนถึงปี ค.ศ. 1970 และก็เริ่มลดน้อยลงเมื่อนาฬิกาปลุกและไฟฟ้ามีการแพร่หลายและมีราคาที่สามารถจับต้องได้มากขึ้น ทำให้นาฬิกาปลุกกลายเป็นที่นิยมตั้งแต่ตอนนั้นและเปลี่ยนมาใช้เป็นโทรศัพท์มือถือจนถึงปัจจุบัน
อ้างอิง: Atlasobscura
